رابطه بین ادراک بیماری و شیوه های مقابله با استرس در مادران دارای فرزند دیابت نوع یک

مقدمه: هدف از انجام این پژوهش بررسی رابطه بین ادراک بیماری (ادراک از بیماری فرزند) و شیوه های مقابله با استرس در مادران دارای فرزند دیابت نوع یک بود. روش ها: جامعه آماری این پژوهش کلیه مادران دارای فرزند دیابت نوع یک است که در تابستان 1392 به کلینیک بیمارستان طالقانی شهر کرمانشاه مراجعه می کردند. با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده و با توجه به جدول مورگان حجم نمونه ای به تعداد 103 نفر از مادران دارای فرزند دیابت نوع یک انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه ادراک بیماری (ipq) و مقیاس مقابله با موقعیتهای استرس زا (ciss) استفاده شد. طرح پژوهش از نوع همبستگی است و برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون معنی داری ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام استفاده شد. یافته ها: نتایج این پژوهش نشان داد که بین راهبرد مقابله هیجان محور، راهبرد مقابله تکلیف محور و راهبرد مقابله اجتنابی با ادراک بیماری رابطه معنی داری وجود دارد. همچنین بین راهبرد مقابله هیجان محور با پیامدها، کنترل شخصی، ماهیت بیماری، نگرانی، شناخت بیماری و پاسخ های عاطفی رابطه معنی داری وجود دارد. بین راهبرد مقابله تکلیف محور با پیامدها، کنترل شخصی، ماهیت بیماری، نگرانی، شناخت بیماری و پاسخ های عاطفی رابطه معنی داری وجود دارد. بین راهبرد مقابله اجتنابی با پیامدها، کنترل شخصی، ماهیت بیماری، نگرانی و شناخت بیماری رابطه معنی داری وجود دارد. همچنین یافته ها نشان دادند که متغیرهای راهبرد مقابله تکلیف محور، هیجان محور و اجتنابی به خوبی می توانند ادراک از بیماری مادران دارای فرزند دیابت نوع یک را به طور معنی داری پیش بینی کنند. نتیجه گیری: از نتایج پژوهش می توان نتیجه گرفت که شیوه های مقابله با استرس بر ادراک از بیماری در مادران دارای فرزندان دیابت نوع یک موثر است و ادراک بیشتر از بیماری فرزند منجر به استفاده از شیوه های مقابله با استرس مناسب تر می شود.